Hera Máxica

Meigallo da tua maxia que enreda meu alma. 
Caracol que move esta espiral

Fotografías dunha inmensa felicidade a infancia. 
Onda violeta de orballo de estrelas

Sentaremos e sentamos xuntas a porta do medo.
Rocha que clava coa sua verba

Verdade na frouma do bosque do ledo.
Árbore sabia de amor fraterno